Inny świat

Co jest po śmierci?
Patricia zadała pani M. to pytanie właśnie w czasie, gdy ta druga zaczęła się nad nim zastanawiać..
Pewnie wiele osób o tym myśli. Gdzie pójdę? Co się ze mną stanie?
Jeśli wierzysz w Boga, wierzysz w niebo i piekło, w sąd ostateczny, czyściec..
Ale co to jest niebo?
Może obrazek jak z filmu? Biel i jasny błękit... anioły rozkoszujące się dźwiękami z harfy i usmiechnięty Bóg, rozdający wszystkim niebiańskie słodycze..
A piekło to gary pełne gorącej smoły, ogień, krzyki rozpaczy i jeden wielki syf...

I jak wygląda tam życie? Czy tak jak na ziemi? Czy zostaje nam coś z człowieka? Jak zachowuje się dusza i jak ją widzimy?

Pani M. zaczęła zastanawiać się jak zapatruje się na to religia. I... zaczęła się bać....
A wszystko przez rozmowę  z mamą, która opowiedziała jej o opisach czyśćca, które przedstawiła św. Faustyna. Oczywiście pani M. szybciutko przeszperała neta, bo skoro czyściec jest miejscem strasznym,to piekło pewnie przeraża samym opisem....
I znalazła oczywiście...



Wizja piekła św. Faustyny
     Dziś byłam w przepaściach piekła, wprowadzona przez Anioła. Jest to miejsce wielkiej kaźni, jakiż jest obszar jego strasznie wielki. Rodzaje mąk, które widziałam:

• pierwszą męką, która stanowi piekło, jest utrata Boga;
• drugie - ustawiczny wyrzut sumienia;
• trzecie - nigdy się już ten los nie zmieni;
• czwarta męka - jest ogień, który będzie przenikał duszę, ale nie zniszczy jej, jest to straszna męka, jest to ogień czysto duchowy, zapalony gniewem Bożym;
• piąta męka - jest ustawiczna ciemność, straszny zapach duszący, a chociaż jest ciemność, widzą się wzajemnie szatani i potępione dusze, i widzą wszystko zło innych i swoje;
• szósta męka jest ustawiczne towarzystwo szatana;
• siódma męka - jest straszna rozpacz, nienawiść Boga, złorzeczenia, przekleństwa, bluźnierstwa.

     Są to męki, które wszyscy potępieni cierpią razem, ale to jest nie koniec mąk, są męki dla dusz poszczególne, które są męki zmysłów, każda dusza czym grzeszyła, tym jest dręczona w straszny i nie do opisania sposób. Są straszne lochy, otchłanie kaźni, gdzie jedna męka odróżnia się od drugiej; umarłabym na ten widok tych strasznych mąk, gdyby mnie nie utrzymywała wszechmoc Boża. Niech grzesznik wie, jakim zmysłem grzeszy, takim dręczony będzie przez wieczność całą; piszę o tym z rozkazu Bożego, aby żadna dusza nie wymawiała się, że nie ma piekła, albo tym, że nikt tam nie był i nie wie jako tam jest. 

Po skończonej lekturze pani M. poczuła jeszcze większy strach.. paraliżujący wręcz..
Zawsze myślała, że jest tak, jak opowiadał im ksiądz.. Pan Bóg przebacza grzechy i jeżeli potrafimy wyspowiadać się prawdziwie za nie żałując, są nam odpuszczone.. Okazuje się, że nie do końca.. (wg religii katolickiej). Pan Bóg odpuszcza, ale nie zapomina.... I kara będzie.. po śmierci...

Może lepiej zawsze być dzieckiem, patrzeć na wszystko z naiwnością i wiarą.
Bycie człowiekiem świadomym staje się bowiem w takich momentach nie do zniesienia...